عصر و زمانی که سیدالشهداء علیه السلام در آن می زیست، زمانی بود که زاویه ی انحرافی ایجاد شده در سقیفه به نهایت رسیده بود ، به حدی که سنت میرانده و بدعت زنده گشته و جاهلیت با تغییر قیافه بر گشته ، و معاویه و یزید، امیرالمؤمنین نام گرفته اند.

زمانی که مردم دینشان را از حاکمان ظالم و عالم نمایان درباری می گرفتند .

زمانی که جاهلان را تکریم و عالمان را تحقیر و تهدید و یا تطمیع می کردند.

زمانی که اکثر بزرگان امت اسلام سکوت پیشه ساخته اند.

زمانی که فساد و فحشا حتی به مکه و مدینه رسیده است.

زمانی که معروف منکر و منکر معروف معرفی میشود.

زمانی که دین دار واقعی اندک است ....

استاد عندلیب همدانی