حکمت علوی (2)
هانَتْ عَلَيْهِ نَفْسُهُ مَنْ أَمَّرَ عَلَيْهَا لِسَانَهُ
{ کلمات قصار نهج البلاغة /۲}
چه کنیم تا با دست خود باعث ذلت و خواری خویش نشویم❓
راه حفظ عزت نفس و بزرگی روح کدام است❓
موضع گیری های آدمی چگونه باید کنترل و هدایت شوند❓
آیا نمی توان از بروز برخی پیشامدهای ناگوار پیشگیری کرد❓
آیا لغزش های زبانی بر روح و روان ما تاثیر منفی می گذارد❓
از دیدگاه مولا سلام الله علیه هرکس زبانش بر او فرماندهی کرد، ذلت و خواری نصیب او خواهد بود.
شرط اساسی پاسداری از عزت نفس و پرهیز از ذلت و‌خواری کنترل زبان است.
.
زبان باید توسط من کنترل شود نه اینکه کنترل من به دست زبانم باشد.
چه بسیار پشیمانی ها از پیشامدهای ناگوار که روح آدمی را آزرده کرده و سبب اصلی، سخنی بیجا و نابخردانه بوده است.
تاکید قرآن و حدیث بر عناصری همچون : تفکر، تدبر، تجربه، مشورت، حکمت و.. برای این است گفتار و رفتار ما اندیشه محور باشد، نه از روی احساسات زود گذر و غیر منطقی.
